In Nederland stief in 1883 de Quagga uit. De naam is afgeleid van het blaffende geluid wat deze zebra-achtige dieren maakten. Quagga’s werden al enige tijd met uitsterven bedreigd, maar de laatste stierf in de stallen van het Amsterdamse dierenpark Artis.

De Quagga leefde op de Zuid-Afrikaanse vlaktes. In de loop van de 19e eeuw werd zijn leefgebied echter steeds kleiner, omdat boeren steeds meer land in beslag namen. Daarnaast werd er ook gejaagd op het dier. Deze factoren zorgden ervoor dat in de jaren 70 van de 19e eeuw de laatste wilde Quagga’s uitstierven. De bedreigde status van het dier was echter niet bekend, waardoor er geen pogingen werden ondernomen om het dier voor uitsterven te behoeden.

In Europa waren de Quagga’s nog in dierenparken te vinden. De zijdebruine kleur en de gestreepte hals maakte ze een bijzondere bezienswaardigheid. Het exemplaar in Artis kwam oorspronkelijk uit een dierentuin in Antwerpen en was in ruil voor een zebraveulen en 80 rijstvogels naar Amsterdam gebracht. Toen het dier op 12 augustus 1883 stierf wist men niet dat het om de laatste Quagga ter wereld ging. Later is men opzoek gegaan naar andere Quagga’s maar die zijn nooit meer gevonden.

Opgezette Quagga’s zijn vandaag de dag nog te zien in verschillende museale collecties. Naturalis in Leiden bezit de (allerlaatse) Quagga van Artis.

‍