De Duitsers hadden tijdens de oorlog de Nederlandse veestapel grotendeels ingenomen. Ook de internationale invoer lag nog compleet stil. Vanwege deze nood werd besloten de Nederlandse walvisvaart te hervatten in 1946.
———
Iedereen denkt tegenwoordig bij walvis- of levertraan aan het smerige vitamine supplement, maar dat werd nooit van walvissen gemaakt. Dit supplement werd van kabeljauw of andere vissoorten gemaakt. De walvistraan van na de oorlog werd voornamelijk verwerkt in margarine.
———
Het eerste walvisvaartfabriekschip heette de Willem Barendsz. Maanden achtereen werkten de jonge mannen zich in het zweet. Ze stonden vaak tot hun enkels in het bloed, spek en traan van de walvissen die ze verwerkten op het fabrieksschip. Ze waren trots op de significante bijdrage die ze leverden aan de wederopbouw van Nederland. Ze werden gezien als de stoere mannen die Nederland er weer bovenop hielpen.
———
In totaal zijn er 18 walvisvloten via Curaçao, Trinidad en Zuid-Afrika naar de Zuidelijke IJszee gevaren. Uitgerust met een grotendeels Hollandse bemanning, zocht en vond de vloot het traan van precies 27.714 walvissen. Toen de zeeën leeg begonnen de raken en de walvissen met uitsterven werden bedreigd, kantelde het beeld van deze walvisvaarders. Ze werden niet langer gezien als hardwerkende helden, maar als moordenaars. Dat is waarschijnlijk de reden dat veel mensen tegenwoordig niks van de Nederlandse naoorlogse walvisvaart weten.