Na het overlijden van zijn eerste vrouw en dochtertje gaat Michiel de Ruyter enkele jaren de walvisvaart in. Hij gaat aan de slag bij de Groenlandcompagnie als stuurman op het schip van schipper Jochem Jansen genaamd de ‘Groene Leeuw’. Op 6 mei 1633 vertrekt de Ruyter richting het eiland Jan Mayen, een vulkanisch eiland in de Noordelijke IJszee.
———
De walvisvaart was niet alleen afleiding voor de ellende in het leven van de Ruyter, maar het verdiende ook zeer goed. Vooral de eerste reis die hij maakte was een financieel succes. Op dat moment was Michiel de Ruyter 26 jaar oud. Hij was ook als walvisvaarder bekwaam, betrouwbaar, gelovig en vooral niet onbezonnen. Uit een document uit 1635 blijkt dat de Ruyter in 1635 opnieuw op walvisvaart is gegaan richting Spitsbergen. Dat wordt echter een reis vol met tegenslagen. Na een storm komt het schip vast te zitten in het ijs. De Ruyter beschreef het in zijn eigen journaal als: ‘Wij laghem so vast als of wij daarin ghemetselt waren’.
———
Vanaf het begin van de 17e eeuw start Nederland met de commerciële walvisvaart. Op het eiland Amsterdam, bij Spitsbergen, werd de nederzetting ‘Smeerenburg’ gevestigd. Hier werden grote hoeveelheden Groenlandse walvis tot traan verwerkt. Uiteindelijk zorgde de Nederlanders bijna tot de volledige uitroeiing van deze Groenlandse walvis.