Hoe Sint-Maarten verdeeld werd tussen Nederland en Frankrijk
In 1493 spotte Christoffel Columbus het Antilliaanse eiland Sint-Maarten als eerste Europeaan. Hij zette nooit voet op het eiland, maar merkte het wel aan als ‘Spaans bezit’.
De dag dat Columbus het eiland zag was 11 november, de naamdag van de heilige Sint Martinus van Tours (Sint-Maarten). Hier heeft het eiland zijn huidige naam dus aan te danken.
———
In 1634 veroverde de Nederlandse West-Indische Compagnie (WIC) het eiland op de Spanjaarden. Sint-Maarten was interessant vanwege de zoutmeren die er waren. Naast Nederlanders kwamen er ook Franse kolonisten op het zout af. De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en Frankrijk sloten daarom op 23 maart 1648 het Verdrag van Concordia. Hierin werd bepaald dat de noordelijke helft van het eiland voor Frankrijk en het zuidelijke deel voor Nederland zou zijn.
———
Het verhaal gaat dat de verdeling werd beklonken met een kustwandeling rond het eiland door een Fransman en Nederlander. Beide begonnen in tegengestelde richting te wandelen vanaf de oostkust. Er werd uiteindelijk ongeveer een grenslijn getrokken tussen hun vertrek- en ontmoetingspunt. Op de kaart is te zien dat de verdeling toch ongelijk is en daarover doen veel mooie verhalen de ronde. De Fransman zou valsgespeeld hebben door af te snijden en de Nederlander zou dronken bij een vrouw in bed zijn beland in plaats van door gelopen te hebben.
———
Na het verdrag van Concordia bleven de Spanjaarden pogingen doen om Sint-Maarten in handen te krijgen. Tussen 1648 en 1815 wisselde het een aantal keer van eigenaar. In 1815 werd het eiland een Nederlandse kolonie, maar in 1954 kwam daar een einde aan. Sinds 10 oktober 2010 is Sint-Maarten, net als Curaçao, een autonoom land als onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden.
———
📷3: Het oude gerechtsgebouw op Sint-Maarten
📷4: Informatieplaat bij Fort Amsterdam