Deze jonge vluchtelingen kwamen voornamelijk uit Duitsland en Oostenrijk en waren gevlucht vanwege het opkomende nationaalsocialisme in hun landen. Het Nederlandse idee was om deze mensen in het Joods Werkdorp voor te bereiden en op te leiden voor een betere toekomst in landen als Canada, de Verenigde Staten of Palestina.

‍

Toen de Duitsers Nederland binnenvielen veranderde alles in het werkdorp. Het werd in een klap bijna onmogelijk voor Joodse mensen om het land te ontvluchten. Het werkdorp werd op 20 maart 1941 ontruimd (📷1) op bevel van de beruchte Gestapo-chef Klaus Barbie. Er waren op dat moment ongeveer 300 mensen aanwezig, waarvan er 60 achterbleven om de boel draaiende te houden tot na de oogst. De overige mensen van het werkdorp werden ondergebracht bij gezinnen in Amsterdam.

‍

In juni 1941 kwam het bericht van de Duitsers dat de Joodse vluchtelingen weer konden terugkeren naar het werkdorp. Dit bleek een leugen te zijn. De mensen die niet waren ondergedoken werden gearresteerd en naar de concentratiekampen getransporteerd.

‍

Uiteindelijk overleefden 187 van de laatste groep werkdorpers de oorlog niet. In totaal hebben er tussen de 750 en 900 jongeren vanaf 1934 in het werkdorp gezeten. Er is tegenwoordig een monument waar de namen van de omgekomen Joodse vluchtelingen van het werkdorp vermeld staan (📷4).

‍