Het bleek het Jachthuis Sint Hubertus, gebouwd in opdracht van het echtpaar Kröller. Van binnen bleek het gebouw nog fascinerender dan van buiten.

De Rotterdamse zakenman Anton Kröller en zijn vrouw Helene Kröller-Müller begonnen in 1909 met het aankopen van grond op de Veluwe. Anton had het Duitse bedrijf Müller & Co. van Helene haar vader overgenomen en daarmee enorm veel geld verdiend. In 1913 gaven ze de beroemde architect Berlage, bekend van de Beurs van Berlage en de Berlagebrug, de opdracht om een buitenhuis voor dit landgoed te ontwerpen.

Het Jachthuis werd door Berlage ontworpen als een ‘totaalkunstwerk’, waarbij letterlijk alles op elkaar afgestemd is. Van de stenen tot de kasten, van de tegels tot de lampen en van het tapijt tot het servies. Zelfs alles rond het jachthuis, zoals de tuin en de vijver was onderdeel van het ontwerp. Daarnaast was het gebouw heel luxe ingericht met een van de eerste liften in Nederland en centrale verwarming.

De legende van Sint Hubertus gaat over edelman Hubertus die op Goede Vrijdag ging jagen. Hij kwam die dag een hert tegen met een verlicht kruis tussen het gewei. Kort gezegd kwam Hubertus tot inkeer, doodde het dier niet en werd uiteindelijk Bisschop van Luik. Het was niet de bedoeling van Berlage om de legende in het jachthuis te verwerken, maar dit is later door Helene erop geplakt. De toren zou staan voor het kruis en de vleugels van het gebouw voor het gewei.

Tot 1935 bleef het jachthuis in het bezit van het echtpaar Kröller, die het vervolgens uit geldnood aan de Nederlandse Staat schonken. Het wordt vandaag de dag gebruikt als gastenverblijf bij uitzondering en is deels open voor publiek.