Willem Einthoven werd op 21 mei 1860 geboren op Java in Nederlands-Indië als zoon van een legerarts. Toen zijn vader overleed verhuisde hij met zijn moeder mee naar Utrecht en startte hij een studie geneeskunde. Hij was als student in 1880 medeoprichter van de roeivereniging @usrtriton. In 1886 werd Einthoven tot arts bevorderd en een jaar later werd hij hoogleraar in Leiden.

‍

Voordat Einthoven met het hart aan de slag ging was het al bekend dat de hartslag samenging met elektrische stroompjes. Er bestonden alleen geen instrumenten om dit te meten, zonder de elektroden direct op het hart te hoeven plaatsen. Het direct op het hart plaatsen van elektroden was bij levende patiënten natuurlijk praktisch onmogelijk. Einthoven probeerde het eerst met een reguliere capillaire elektrometer, maar ondanks zijn aangebrachte verbeteringen werd dit geen succes.

‍

In 1901 ontwikkelde Einthoven de snaargalvanometer. Het was bij dit apparaat niet nodig om de elektroden direct op het hart te plaatsen. In zijn snaargalvanometer gebruikte Einthoven halfgesmolten glasdraden die hij zelf had gemaakt door ze met een pijl en boog weg te schieten (cool😎). Het eindresultaat voorzag hij van een geleidend zilverlaagje. Als je de technische details van het apparaat wilt weten, dan kan je een hele mooie uitleg op Wikipedia vinden!

‍

Met de snaargalvanometer maakte Einthoven in 1905 het eerste elektrocardiogram (ECG/hartfilmpje). Hij bedacht een standaardisatie voor het uitvoeren van hartmetingen. Einthoven ontwikkelde ook de terminologie voor het interpreteren wat vandaag de dag nog steeds gebruikt wordt. In 1924 kreeg hij de Nobelprijs voor Geneeskunde voor zijn uitvinding. Tot op de dag van vandaag is Einthoven zijn elektrocardiogram onmisbaar voor cardiologen en hartpatiënten wereldwijd.

‍