We waren een tijdje geleden op bezoek bij @annegoaitske in het dorpje Moddergat in het noorden van Friesland.

Op de dijk in het dorp staat een monument ter nagedachtenis aan één van de dodelijkste vissersrampen in de Nederlandse geschiedenis. Het was afgelopen maandag 140 jaar geleden dat deze vissersramp plaatsvond.

In de nacht van 5 op 6 maart gingen er 22 schepen de zee op, waarvan er door een grote storm slechts 5 zouden terugkeren. Het vissersdorp Moddergat verloor in één nacht 83 inwoners. Sommige families in het dorp raakten al hun mannen kwijt. Er was zelfs een gepensioneerde visser die drie zonen, een schoonzoon en elf neven verloor. Moddergat was niet de enige plaats waarvan vissers die nacht ten onder gingen. In heel Nederland verloren ruim 100 vissers die nacht het leven.

De vrouwen in Moddergat rouwden om hun verdronken zoons, mannen, vaders, ooms, neven of opa’s en droegen soms jaren later nog rouwkleding. Een ooggetuige zou later zeggen: ‘Het gehele Moddergat jammerde, men kon ze overal horen’. Toch zou het immense verdriet in de jaren die volgden nog maar weinig in de openbaarheid komen.

De tekst op het monument op de dijk luidt:
As de dea it skip berint
(Als de dood het schip bedreigt)
Dan is der gjin ûntkommen.
(Dan is er geen ontkomen)
O wetter, o wif elemint!
(O water, o onzeker element!)
De sé hat jown, hat nommen
(De zee heeft gegeven, heeft genomen).

‍