De huik was eigenlijk een hoofddeksel, omdat de mantel vastzat aan een hoedje met houten knop. De oudste vermelding van een huik in de Nederlandse literatuur stamt uit 1260. Deze vermelding staat in een (gerijmde) ridderroman van onze middeleeuwse vriend Jacob van Maerlant. Hij was een Vlaams dichter en misschien wel de belangrijkste Middelnederlandse auteur. Als je iets van Jacob wil lezen kan je dat doen op de site van de @koninklijkebibliotheek.
———
In de hoogtijdagen van de huik konden vrouwen kiezen uit twee verschillende modellen. Een zware degelijke Hollandse versie en een modieuzere Brabantse versie. Deze laatste had een lichte stof, geplisseerde sluier en een fluwelen pluim. Gek genoeg was in Amsterdam de Brabantse versie populairder.
———
Na 1640 verdween de huik langzaam uit het straatbeeld. Helaas zijn er geen originele huiken uit die periode overgebleven. We zullen het moeten doen met al die prachtige schetsen, schilderijen en tekeningen waar ze op te zien zijn. Tot ongeveer 1900 werden er op Texel, Wieringen en op plekken in Brabant nog huik-achtige kledingstukken gebruikt. Op 📷1 zie je een nagespeelde negentiende-eeuwse rouwstoet op het toenmalige eiland Wieringen.