Deze loopvogel is door de jaren heen in veel films en boeken gebruikt. De Engelsen hebben zelfs een bekend gezegde: ‘zo dood als een dodo’. De naam stamt af van het Nederlandse woord ‘dodaers’, wat gebruikt werd door de matrozen om het vreemde achterwerk van de loopvogel aan te duiden. Wat is precies het verhaal van de Nederlanders en de dodo?

‍

De Dodo was een loopvogel (verwant aan de duif) en kwam voor op Mauritius. Dit eiland ligt 800 kilometer ten oosten van Madagaskar. De Portugezen hadden in het begin van de 15e eeuw al voet aan wal gezet, maar in 1598 koloniseerde de Nederlanden het eiland. De Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) gebruikte het eiland als tussenstop voor hun verre reizen. De Hollanders doopten het eiland ‘Mauritius’ naar de Stadhouder Prins Maurits van Oranje-Nassau.

‍

Toen de eerste Nederlanders op het eiland aankwamen begonnen ze direct met het jagen op deze vreemde nieuwe diersoort. Voor de komst van de mensen had de dodo geen enkele natuurlijke vijand gehad. De vogels waren daardoor totaal niet bang van de Hollanders. Er zijn talloze rapporten die beschrijven hoe simpel het was om een dodo met de hand te vangen. Dit gedrag heeft heel erg bijgedragen aan de huidige beeldvorming van de zogenaamde ‘domme’ vogel. Het vlees van de dieren scheen alleen niet lekker te zijn, waardoor de Nederlanders de bijnaam ‘walghvogel’ verzonnen.

‍

Er wordt geschat dat de dodo aan het einde van de 17e eeuw uitstierf. Het bijzondere is dat de mensheid 200 jaar lang niet beseft heeft dat de dodo uitgestorven was. Het hele begrip van een uitgestorven diersoort bestond namelijk nog niet. Vanwege de slechte smaak van het vlees is de mens waarschijnlijk niet direct de reden geweest van het uitsterven. Door het kappen van de bossen en het introduceren van veel andere dieren droeg de mens natuurlijk wel de verantwoordelijkheid voor het uitsterven van de ondertussen wereldberoemd geworden loopvogel.

‍

📸2: Eerste schetsen van de dodo uit 1602

📸3: Dodo-skelet uit de collectie van Naturalis

‍